Brak oceny oddziaływania na środowisko

Mnie się podobają melodie, które już raz słyszałem – powiedział inżynier Mamoń.

W prawie jest podobnie. Lubimy rozwiązania typowe, klasyczne. Podobne do tego, co znamy.

Dlatego takie problemy sprawa ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Charakteryzuje się ona wieloma odmiennościami procesowymi w stosunku do k.p.a.

Przykładem regulacji, która potrafi sprawić problemy są art. 63 ust. 1 i 2 oraz art. 65 ust. 2 tej ustawy. Dotyczą one postanowienia w sprawie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko. Postanowienie to determinuje kształt postępowania w sprawie wydania decyzji środowiskowej.

Organ może stwierdzić obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko lub nie stwierdzić takiej potrzeby. Oba rozstrzygnięcia przybierają formę postanowienia.

Trzeba jednak pamiętać, że zażalenie przysługuje tylko na postanowienie stwierdzające obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko (art. 65 ust. 2 ustawy).

Na postanowienie stwierdzające brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko nie przysługuje zażalenie. Przypomniał to Naczelny Sąd Administracyjny w wydanym dziś wyroku w sprawie II OSK 1320/14, wydanym na skutek skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie w sprawie II SA/Lu 542/13.

Jeśli zażalenie nie przysługuje, to należy stwierdzić jego niedopuszczalność, zaś strona może kwestionować wydane postanowienie w odwołaniu od decyzji (art. 142 k.p.a.).

Iwo Fisz