Koncepcja Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030
Mówiąc warunki zabudowy czy zagospodarowanie przestrzenne ma się na myśli planowanie przestrzenne na szczeblu gminy. Nic dziwnego – to ta część dotyka najbardziej naszych interesów. Trzeba jednak pamiętać o tym, że planowanie przestrzenne ma miejsce też na wyższych szczeblach – na poziomie województw i na szczeblu krajowym.
źródło: Ministerstwo Rozwoju Regionalnego (kliknij w obrazek, aby przejść do strony MRR)
Tematem dzisiejszego wpisu jest planowanie przestrzenne na szczeblu krajowym. 27 kwietnia 2012 r. w Monitorze Polskim ukazała się uchwała nr 239 Rady Ministrów z 13 grudnia 2011 r. Uchwała jest na tyle krótka, że można ją tu przytoczyć w całości:
Na podstawie art. 47 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717, z późn. zm.) uchwala się, co następuje:
§ 1. Przyjmuje się Koncepcję Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030, stanowiącą załącznik do uchwały.
§ 2. Koncepcja Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030 może zostać zaktualizowana w całości lub w części, w zależności od zmian uwarunkowań społeczno-gospodarczych i rozwoju przestrzennego kraju. Decyzję o aktualizacji Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030 podejmuje Rada Ministrów.
§ 3. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Monitor Polski zawierający uchwałę nr 239 opublikowano 27 kwietnia 2012 r., zatem Koncepcja Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030 już obowiązuje.
Uchwała jest krótka, ale załączniki do niej – które stanowią jej sedno – są już bardziej obszerne. Szczegółowymi kwestiami związanymi z Koncepcją Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030 zajmę się w kolejnych wpisach.
Dziś tylko podstawowe pytanie:czym jest Koncepcja Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030?
Koncepcja przestrzennego zagospodarowania kraju jest szczególnego rodzaju aktem. Określa ona uwarunkowania, cele i kierunki zrównoważonego rozwoju kraju oraz działania niezbędne do jego osiągnięcia. Z jednej strony, zawiera ona prognozy co do tego, jak będzie wyglądać stan przestrzennego zagospodarowania kraju – jaka będzie struktura osadnicza, sieć transportowa czy elektroenergetyka. W tym zakresie, koncepcja nie jest aktem, który zawiera normy prawne – przewidywania nie są bowiem celami, które administracja miałaby obowiązek osiągnąć.
Z drugiej strony, art. 47 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi, że przyjmując koncepcję, Rada Ministrów ustala, w jakim zakresie koncepcja ta będzie stanowiła podstawę sporządzania programów zawierających zadania rządowe. W tym zakresie, koncepcja wiąże organy administracyjne – jest to więc częściowo akt o charakterze wewnętrznie obowiązującym.
Poza tym, koncepcja musi również być uwzględniona w wojewódzkim planie zagospodarowania przestrzennego (art. 39 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym).
Koncepcja Przestrzennego Zagospodarowania Kraju, nie będąc aktem powszechnie obowiązującym, ma jednak istotny wpływ na gospodarkę planistyczną kraju. Nie może ona stanowić podstawy do wydania decyzji w indywidualnej sprawie (np. nie może być podstawą do odmowy wydania warunków zabudowy), ale pośrednio kształtuje planowanie przestrzenne w skali kraju. Iwo Fisz
