Nieznajomość prawa nie szkodzi

Truizmem jest twierdzenie, że nieznajomość prawa szkodzi.

Chciałbym zwrócić uwagę na ciekawe postanowienie WSA w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2011 r., wydane w sprawie o sygnaturze II SO/Wa 5/11 (na dzień dzisiejszy – nieprawomocne). Sprawa dotyczyła wymierzenia grzywny za nieprzekazanie przez organ skargi na bezczynność do WSA w ustawowym terminie.

Strona zwróciła się do Przedszkola Niepublicznego o udostępnienie informacji publicznej. Po upływie miesiąca i kilku dni bez odpowiedzi, strona wniosła skargę do WSA. Następnie – znów po upływie ponad miesiąca bez odpowiedzi Przedszkola – wniosła wymierzenie Przedszkolu Niepublicznemu grzywny z art. 55 par. 1 P.p.s.a.

Niezależnie od pozostałych kwestii (czy Przedszkole ma obowiązek udostępniać informację, czy tryb z art. 55 par. 1 P.p.s.a. może mieć tu zastosowanie), warto spojrzeć na argumentację organu wnoszącego o oddalenie wniosku o wymierzenie grzywny. Przedszkole broniło się powołując się na:

brak wiedzy prawniczej, brak styczności z rozpoznaniem skargi według przepisów sądowoadministracyjnych, a przy tym nie wiedział, iż jest organem w rozumieniu tych że przepisów.

WSA w Warszawie podzielił tę argumentację i wniosek oddalił, stwierdzając, że:

Bezczynność organu nie była bowiem zamierzona. Nie wynikła ze złej woli, czy chęci obstrukcji, a jedynie z nieznajomości prawa a w szczególności nieznajomości obowiązków wynikających z ustawy o dostępie do informacji publicznej. Na korzyść organu przemawia również to, iż podjął próbę wyjaśnienia wątpliwości prawnych. Zwrócił się bowiem do Urzędu Miejskiego w […] z prośbą o pouczenie, czy Przedszkole Niepubliczne jest zobowiązane do udostępnienia informacji publicznej.

Czy to przejaw tego, że grzywna, obok wymuszania sprawności postępowania, to swoista „kara” dla organu, od której może uwolnić się wykazując pewną (należytą?) staranność?

Treść postanowienia można przeczytać tutaj.