Szkolnictwo wyższe: ograniczenie podstaw odwołania

Zasadą w postępowaniu administracyjnym jest, że odwołanie skutkuje ponownym, merytorycznym rozpoznaniem całości sprawy.

Zasada ta doznaje jednak ograniczeń w przypadkach przewidzianych w ustawach szczególnych. Przykładem takiej sytuacji jest odwołanie od decyzji komisji rekrutacyjnej w postępowaniu w sprawie przyjęcia na studia (art. 169 ust. 8 Prawa o szkolnictwie wyższym):

Od decyzji komisji rekrutacyjnej służy odwołanie, w terminie czternastu dni od daty doręczenia decyzji, do uczelnianej komisji rekrutacyjnej, powołanej w trybie określonym przez statut. Podstawą odwołania może być jedynie wskazanie naruszenia warunków i trybu rekrutacji na studia, określonych zgodnie z ust. 2. Decyzję podejmuje rektor po rozpatrzeniu wniosku uczelnianej komisji rekrutacyjnej. Decyzja rektora jest ostateczna.

W postępowaniu tym stosuje się odpowiednio przepisy K.p.a. (art. 207 ust. 1 Prawa o szkolnictwie wyższym), przy czym

odpowiednie stosowanie przepisów k.p.a. oznacza bowiem konieczność zachowania przez organ minimum procedury administracyjnej, niezbędnej do załatwienia spraw i zagwarantowania ustawowych uprawnień strony, przy zachowaniu autonomii szkoły wyższej (wyrok WSA w Łodzi z dnia 10 września 2009 r., sygn. akt III SA/Łd 283/09)

Przepis art. 169 ust. 8 zd. 2 określa podstawy odwołania, do których należą naruszenia warunków i trybu rekrutacji na studia, określonych przez senat uczelni wyższej.

Oznacza to – w konsekwencji – że w postępowaniu sądowoadministracyjnym, zainicjowanym skargą na decyzję rektora, zaskarżona decyzja jest kontrolowana jedynie w zakresie zgodności z prawem  postępowania decyzyjnego uprawnionych organów. Sąd administracyjny nie bada zarzutów  dotyczących przyjętych przez uczelnię zasad naboru kandydatów na studia (tak WSA w Warszawie w wyroku z 4 czerwca 2009 r., sygn akt. I SA/Wa1513/08)